Επιστροφή στα θρανία

Αν δεν υπήρχαν σχολεία, να παίρνουν τα παιδιά μακριά από το σπίτι κάποιες ώρες, τα τρελοκομεία θα ήταν γεμάτα από μητέρες.

Εντγκαρ Χάουι (αμερικανός δημοσιογράφος-συγγραφέας)

Η μέρα της μαρμότας

Πέρσι την 1η Σεπτέμβρη έγραφα: Πρώτη μέρα στο σχολείο

Ο χρόνος καμπυλώνει, ένα διαρκές dejavu.

 Πώς περιγράφει όμως τις σκέψεις της η χαρισματική Judy Dench (στο ρόλο της καθηγήτριας Ιστορίας) για την υποδοχή των νέων μαθητών στο σχολείο:

Η πρώτη ημέρα μιας νέας σχολικής χρονιάς.
Να,το τοπικό εφηβικό προλεταριάτο…
..οι μελλοντικοί υδραυλικοί
και υπάλληλοι καταστημάτων
και αναμφίβολα και ο τρομοκράτης.
Τις παλιές μέρες τους πιάναμε
με τσιγάρα και περιοδικά.
Τώρα μαχαίρια κρακ και κοκαΐνη…
..και το λένε πρόοδο!

Τώρα καπάκι έχουμε τη γρίπη και τα μέτρα του ΥΠΕΠΘ, αλλά και τις εκλογές. Α ναι, χτες μάθαμε ότι θα χάσουμε κι ένα δίωρο για να γράψει η Β΄Λυκείου και μία έκθεση για τη δημοκρατία. Παλιά είχαμε τις εκθέσεις τύπου: «Τα αγαθά της αποταμίευσης»  Θυμάστε φασούλι, το φασούλι και κερδίζαμε έναν κουμπαρά. Τώρα θα γράψουμε για τη δημοκρατία. Αυτό το λένε πρόοδο!

«Κ’ είν’ η συνείδησίς μου ήσυχη για το αψήφιστο της εκλογής. Βλάπτουν κι οι τρεις την Συρία το ίδιο.» Aς φρόντιζαν, Κ.Π.Καβάφης