Ενα εκπαιδευτικό βίντεο.
Μπορείτε είτε να το δείτε είτε να το αποθηκεύσετε.
http://www.mapsofwar.com/ind/history-of-religion.html
Η πρώτη σκέψη όλων μας όταν ακούμε ότι οι καταστροφές πληθαίνουν είναι για το αύριο της ανθρωπότητας. Αλλά στον πλανήτη αυτόν δεν είμαστε μόνοι. Υστερα από 3 δισ. χρόνια εξέλιξης της ζωής στη Γη, 10 δισ. είδη ζώων και φυτών τη μοιράζονταν. Ηρκεσαν μερικοί αιώνες εκβιομηχάνισης και μισός αιώνας υπερπληθυσμού μας για να οδηγήσουμε τους συγκατοίκους μας σε μιαν αθρόα γενοκτονία.
Ο παγκόσμιος πληθυσμός του ανθρώπινου είδους πρόκειται μόλις σε μία γενιά να πηδήσει από τα 6 δισ. στα 9 δισ. Και αυτό ενόσω 800 εκατ. άνθρωποι πεθαίνουν ήδη της πείνας, γύρω στα 2 δισ. υποσιτίζονται και 3 δισ. επιβιώνουν με δύο δολάρια εισόδημα την ημέρα. Παράλληλα, τους τελευταίους αιώνες εκατοντάδες είδη ανά έτος έχουν εξαλειφθεί και αυτό όχι μόνο λόγω της εκβιομηχάνισης: από τα νησιά του Ειρηνικού έχουν αφανιστεί 2.000 είδη αφότου οι Πολυνήσιοι μετανάστευσαν εκεί, πριν από 1.200 χρόνια. Κάθε νεογέννητος άνθρωπος – και γεννιούνται πλέον 10.000 κάθε ώρα – χρειάζεται για τη διαβίωση και διατροφή του 10-20 στρέμματα γης και νερό. Αυτό το τίμημα «υπηρεσιών του οικοσυστήματος» αφαιρείται από τα υπόλοιπα είδη. Ο υπερπληθυσμός δηλητηριάζει με τα απόβλητά του πολύτιμη καλλιεργήσιμη γη ή τη σκεπάζει με μπετόν, ενώ υδάτινοι πόροι που συντηρούσαν πλήθος ειδών αποστραγγίζονται σωρηδόν για τις ανάγκες του νεότευκτου ανθρώπινου πληθυσμού. Επίσης, τα είδη αφανίζονται όχι μόνο από την ανθρώπινη δραστηριότητα αλλά και από τα ζωικά παραφερνάλια της, δηλαδή τα κατοικίδια ζώα, τα τρωκτικά, τα έντομα και τα πουλιά που τους ακολουθούν. Στις ΗΠΑ το ένα τρίτο της ντόπιας χλωρίδας απειλείται με εξαφάνιση από αυτούς τους εισβολείς, ενώ σε νησιά όπως η Χαβάη το 100%. Με αυτούς τους ρυθμούς, τα μισά έως και τα δύο τρίτα των άλλων ειδών που ζουν ακόμη γύρω μας θα έχουν εξαλειφθεί ως το τέλος του αιώνα.
Μπορεί να αντιστραφεί αυτή η πορεία; «Οχι» λέει ο φημισμένος κινεζοαμερικανός βοτανολόγος Πίτερ Ρέιβεν (Peter Raven). «Ο,τι χάθηκε, χάθηκε. Το θέμα είναι να βρούμε το σημείο σταθεροποίησης, να φθάσουμε σε ένα επίπεδο πληθυσμού που μπορεί να θρέψει ο πλανήτης και να βρούμε τεχνολογίες που θα αντικαταστήσουν τις βλαβερές που χρησιμοποιούμε σήμερα. Αλλά το κακό είναι» συμπληρώνει «ότι ο άνθρωπος συνεχίζει να ζει σαν να του ανήκουν όχι ένας, μα περισσότεροι πλανήτες»…
Terracomputerata's Weblog 